Hoewel klassieke avondrituelen – zoals schermen uitschakelen, vaste gewoontes volgen en een warm bad – een goede basis vormen, werken ze niet altijd even goed voor neurodivergente kinderen of kinderen met een sensorische gevoeligheid.
Dat komt omdat het echte probleem vaak niet in de routine zelf zit, maar in de behoefte aan zelfregulatie. Kinderen met ADHD hebben meestal tactiele of fysieke prikkels nodig om zichzelf te kalmeren.Dat betekent niet dat ze zich misdragen, maar dat hun brein simpelweg moeite heeft om tot rust te komen na een drukke dag. Daardoor voelen ze zich overprikkeld, gespannen en opgejaagd – gevangen in hun eigen gedachten.
En precies daarom schieten traditionele bedtijdrituelen tekort: ze houden geen rekening met de sensorische behoeften van kinderen die juist iets nodig hebben om aan te raken, te knijpen of vast te houden – iets tastbaars dat hun brein helpt vertragen.
